Terapia polisensoryczna dla osób starszych z demencją i osób obłożnie chorych

WYZWANIE:

Jak wykorzystać w terapii osób starszych z demencją i osób obłożnie chorych przebywających w Szpitalu Powiatowym w Pszczynie polisensorykę, aby zwiększyć skuteczność leczenia i wypełnić istniejącą lukę w sektorze białych miejsc pracy?

OPIS

Szpital Powiatowy w Pszczynie z siedzibą przy ul. dr. Witolda Antesa 11 prowadzony jest przez Centrum Przedsiębiorczości CP Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Ogółem liczba osób zatrudnionych w całym Szpitalu wynosi 434 osób. W samym Zakładzie Pielęgnacyjno-Opiekuńczym zatrudnionych jest 29 osób, w tym 25 kobiet i 4 mężczyzn. Na oddziale znajdują się 32 miejsca dla osób przewlekle chorych i z niepełnosprawnością. Pacjenci Zakładu to w dużej mierze osoby wymagające stałej, długotrwałej opieki i pielęgnacji, z dużymi deficytami samoobsługi i samoopieki. Wyzwanie zakłada rozwój i wdrożenie nowych rozwiązań terapeutycznych w opiece nad osobami przebywającymi w Zakładzie Opiekuńczo-Pielęgnacyjnym Szpitala, tym samym wpisując się do obszaru problemowego: rozwój białych miejsc pracy.

W Zakładzie Pielęgnacyjno-Opiekuńczym przebywają pacjenci wymagający całodobowych świadczeń pielęgnacyjnych, z rozpoznaniem choroby przewlekłej, którzy przebyli ostrą fazę leczenia szpitalnego, mają ukończony proces diagnozowania, leczenia operacyjnego lub intensywnego zachowawczego i nie wymagają już dalszej hospitalizacji. Osoby te jednak ze względu na stan zdrowia i niesamodzielność w zakresie podstawowych czynności dnia codziennego wymagają stałej, profesjonalnej opieki pielęgniarskiej, rehabilitacji oraz

kontynuacji leczenia farmakologicznego i dietetycznego. Działania personelu są ukierunkowane na przywrócenie pacjentom sprawności fizycznej i intelektualnej oraz samodzielności. Długotrwała choroba oraz dysfunkcyjność wpływają negatywnie na zdolności percepcyjne pacjentów. Zanikanie tych zdolności utrudnia proces terapeutyczny. Stymulacja polisensoryczna polegająca na prowadzeniu innowacyjnej terapii wielozmysłowej, obejmująca swym zasięgiem dotyk, wzrok, słuch, węch i smak jest niewykorzystywana w tak szerokim zakresie w publicznych zakładach opieki zdrowotnej. Bez dostępu do metod terapeutycznych prowadzących do usprawnienia i kompensacji zaburzonych funkcji organizmu pacjenta [1-4] personel nie ma możliwości rozwoju i dokształcania się w tak ważnej dziedzinie. Warto podkreślić, że nie są to kosztochłonne i inwazyjne metody, stąd należy zadbać, aby rozpowszechnić tę dziedzinę medycyny w zamian za kosztowną polifarmakoterapię. Szpitale publiczne nie realizują przykładowych usług ze względu na brak sprzętu i umiejętności personelu w tym zakresie.

___

Źródła: [1] Sensory Rooms for Patients with Dementia in Long-Term Care: Clinical and Cost-Effectiveness, and Guidelines, CADTH Rapid Response Report: Summary with Critical Appraisal, Srabani Banerjee and Caitlyn Ford. Ottawa (ON): Canadian Agency for Drugs and Technologies in Health; 2018 Jul 6. [2] Berkheimer SD, Qian C, Malmstrom TK. Snoezelen therapy as an intervention to reduce agitation in nursing home patients with dementia: a pilot study. J Am Med Dir Assoc. 2017 Dec 1;18(12):1089–91 [3] Lancioni G E, Cuvo A J, O’Reilly M F. Snoezelen: an overview of research with people with developmental disabilities and dementia. Disability and Rehabilitation 2002; 24(4): 175-184. [4] Design of a multisensory room for elderly people with neurodegenerative diseases, F. Duchi, E. Benalcázar, M. Huerta, J. P. Bermeo, F. Lozada, S. Condo Universidad Politécnica SalesianaTelecommunications and Telematics Research Group (GITEL) Development in Industrial Technologies Group Research (GIDTEC), Research output: Contribution to conference › Paper

DOTYCHCZASOWE SPOSOBY ROZWIĄZYWANIA PROBLEMU:

Ze względu na brak specjalistycznego wyposażenia w Zakładzie Pielęgnacyjno‑Opiekuńczym prowadzone są zajęcia terapeutyczne jedynie z wykorzystaniem wybranych elementów arteterapii i ergoterapii i socjoterapii.

WAŻNE INFORMACJE:

Metody wykorzystywane do terapii polisensorycznej oddziałują na zmysły za pomocą nieinwazyjnych bodźców sensorycznych: wizualnych, słuchowych, czuciowych, wibracyjnych, kinestetycznych i proprioceptycznych, zapachowych i ewentualnie smakowych. Działają one rozluźniająco oraz aktywizująco na poszczególne obszary percepcyjne. Integracja sensoryczna oddziałuje pozytywnie na pacjentów z demencją, pacjentów z przewlekłymi chorobami somatycznymi, z niepełnosprawnością fizyczną, po urazach, onkologicznych oraz osoby cierpiące na stany lękowe. Dzięki stymulacji polisensorycznej uzyskujemy: pobudzenie zmysłów, wyciszenie emocjonalne, łagodzenie stresu, relaksację, odprężenie i poczucie bezpieczeństwa. Istotne jest, aby podczas terapii pobudzać kilka zmysłów, dlatego sala terapii polisensorycznej musi być wyposażona w aparaturę z różnych zakresów tej metody, tak aby prowadzone zajęcia przyniosły pożądany efekt.