Mieszkańcy dbający o dzielnicowy rynek

Miasto Ruda Śląska składa się z 11 dzielnic, jest miastem mocno policentrycznym. Każda z dzielnic do dziś w zasadzie zachowała swoją odrębność przestrzenną, historyczną, mieszkańcy często bardzo podkreślają swoje przywiązanie do dzielnicy. Kochłowice są jedną z południowych dzielnic miasta Rudy Śląskiej, lokowaną na miejscu starszej osady, stąd jej charakterystyczny układ przestrzenny (okolnica przechodząca w wielodrożnicę). Obecnie, w centralnej części Kochłowic funkcjonuje układ komunikacyjny o dużym natężeniu ruchu, wraz z trzema przystankami autobusowymi. Cała ta przestrzeń jest od wielu lat potocznie nazywana rynkiem, jednak faktycznie w rzeczywistości funkcjonuje tam jedynie niewielki skwer przed Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes. Ponadto, w sercu tej przestrzeni, zlokalizowano kilka sklepów, lokali usługowych oraz obiekty mieszkalne, głównie jedno- lub kilkurodzinne. Pomimo to, brakuje przestrzeni publicznych w kochłowickim centrum, czyli de facto brakuje rynku na „rynku”, z którego mogliby korzystać różni użytkownicy: piesi, mieszkańcy, turyści, wierni, pielgrzymi oraz osoby korzystające z komunikacji miejskiej. Brakuje dla nich wielofunkcyjnej przestrzeni publicznej, miejsca do spędzania czasu — wolnego lub niezbędnego do pobytu tu — np. wypicia kawy, oczekiwania na autobus, itp. Równocześnie przemieszczają się tędy przy różnych okazjach strumienie pieszych — mieszkańców, użytkowników komunikacji publicznej poruszających się pomiędzy przystankami, rozmieszczonymi po przeciwległych krańcach rynku. A wierni, pielgrzymi, goście, turyści korzystają w zasadzie z drogi publicznej, ponieważ brakuje w tej części przestrzeni wyłączonej z ruchu. Aby stworzyć taką przestrzeń równocześnie niezbędne jest uspokojeniu ruchu drogowego — zwłaszcza w godzinach szczytu wokół rynku tworzą się samochodowe zatory.

Problemem na tym etapie nie jest jednak tylko kwestia zaplanowania wielofunkcyjnej przestrzeni. Zanim bowiem rozpoczną się jakiekolwiek prace koncepcyjne i projektowe po stronie miasta, trzeba skutecznie zaangażować w ten proces mieszkańców centrum, bez których realizacja jakichkolwiek zmian w tej przestrzeni nie jest możliwa. Mieszkańcy ci to bowiem także właściciele przestrzeni znajdującej się w opisanym powyżej centrum. Dlatego tak ważny, a właściwie kluczowy będzie ich udział nie tylko od strony koncepcyjnej, ale także zaangażowanie ich prywatnej przestrzeni. Dla skutecznej realizacji projektu niezbędne jest bowiem podzielenie się tą przestrzenią jednak bez skomplikowanych procedur zakupu nieruchomości i przy jednoczesnym czerpaniu korzyści z tego. Na ich terenie mogłyby być ulokowane np. drobne usługi, handel i gastronomia, ale też przestrzeń publiczna, ławki, zieleń, mała architektura.

Miasto Ruda Śląska składa się z 11 dzielnic, jest miastem mocno policentrycznym. Każda z dzielnic do dziś w zasadzie zachowała swoją odrębność przestrzenną, historyczną, mieszkańcy często bardzo podkreślają swoje przywiązanie do dzielnicy. Kochłowice są jedną z południowych dzielnic miasta Rudy Śląskiej, lokowaną na miejscu starszej osady, stąd jej charakterystyczny układ przestrzenny (okolnica przechodząca w wielodrożnicę). Obecnie, w centralnej części Kochłowic funkcjonuje układ komunikacyjny o dużym natężeniu ruchu, wraz z trzema przystankami autobusowymi. Cała ta przestrzeń jest od wielu lat potocznie nazywana rynkiem, jednak faktycznie w rzeczywistości funkcjonuje tam jedynie niewielki skwer przed Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes. Ponadto, w sercu tej przestrzeni zlokalizowano kila sklepów, lokali usługowych oraz obiekty mieszkalne, głównie jedno- lub kilkurodzinne. Pomimo to, brakuje przestrzeni publicznych w kochłowickim centrum, czyli de facto brakuje rynku na „rynku”, z którego mogliby korzystać różni użytkownicy: piesi, mieszkańcy, turyści, wierni, pielgrzymi oraz osoby korzystające z komunikacji miejskiej. Brakuje dla nich wielofunkcyjnej przestrzeni publicznej, miejsca do spędzania czasu — wolnego lub niezbędnego do pobytu tu — np. wypicia kawy, oczekiwania na autobus, itp. Równocześnie przemieszczają się tędy przy różnych okazjach strumienie pieszych — mieszkańców, użytkowników komunikacji publicznej poruszających się pomiędzy przystankami, rozmieszczonymi po przeciwległych krańcach rynku. A wierni, pielgrzymi, goście, turyści korzystają w zasadzie z drogi publicznej, ponieważ brakuje w tej części przestrzeni wyłączonej z ruchu. Aby stworzyć taką przestrzeń równocześnie niezbędne jest uspokojeniu ruchu drogowego — zwłaszcza w godzinach szczytu wokół rynku tworzą się samochodowe zatory.

Problemem na tym etapie nie jest jednak tylko kwestia zaplanowania wielofunkcyjnej przestrzeni. Zanim bowiem rozpoczną się jakiekolwiek prace koncepcyjne i projektowe po stronie miasta, trzeba skutecznie zaangażować w ten proces mieszkańców centrum, bez których realizacja jakichkolwiek zmian w tej przestrzeni nie jest możliwa. Mieszkańcy ci to bowiem także właściciele przestrzeni znajdującej się w opisanym powyżej centrum. Dlatego tak ważny, a właściwie kluczowy będzie ich udział nie tylko od strony koncepcyjnej, ale także zaangażowanie ich prywatnej przestrzeni. Dla skutecznej realizacji projektu niezbędne jest bowiem podzielenie się tą przestrzenią jednak bez skomplikowanych procedur zakupu nieruchomości i przy jednoczesnym czerpaniu korzyści z tego. Na ich terenie mogłyby być ulokowane np. drobne usługi, handel i gastronomia, ale też przestrzeń publiczna, ławki, zieleń, mała architektura.